Η ιστορία του Αμφιάραου είναι κεντρική στο πλέγμα των μύθων του Θηβαϊκού κύκλου. Ένας μύθος πανάρχαιος. Ένα θέμα σύγχρονο όσο ο ρόλος της στρατιωτικής βίας στην παγκοσμιοποίηση.
Ο ήρωας ήταν βασιλέας του Άργους που παραιτήθηκε οικειοθελώς για να γίνει ιερέας του Απόλλωνα και να αφιερωθεί στη μαντική τέχνη. Εν τέλει, ήταν ο μόνος θνητός της περιόδου εκείνης που θεοποιήθηκε.
Όλοι οι μεγάλοι τραγικοί, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, συνέθεσαν έργα με τίτλο το όνομά του. Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν διασώθηκε, παρά μόνο η φήμη τους.
Είναι πράγματι περίεργο για τον μελετητή της αρχαίας μυθολογίας, όταν συνειδητοποιεί ότι ο Αμφιάραος, ο οποίος στις μέρες μας παραμένει για το ευρύτερο κοινό μια άγνωστη φιγούρα του αρχαίου κόσμου, ήταν ένας από τους κορυφαίους ήρωες για τους καιρούς που έζησε. Το προσωπικό του δράμα, οι άκαρπες προσπάθειές του να ματαιώσει την εκστρατεία του Άργους ενάντια στη Θήβα, εμφανίζεται ως κύριος άξονας περί τον οποίο πλάστηκαν τα πιο χαρακτηριστικά γεγονότα που σημάδεψαν τη γενιά του. Η ιστορία του είναι τόσο μεστή από συμβάντα στα οποία εμπλέκονται ο Οιδίποδας, ο Θησέας, ο Αγαμέμνονας, ο Κρέοντας, ο Ιάσονας και πολλοί άλλοι, που μπορεί να ιδωθεί σαν ο πυρήνας ολόκληρης εκείνης της περιόδου.
Το έργο του Δημήτρη Περετζή δεν ακολουθεί τη δομή της αρχαίας τραγωδίας. Πρόκειται περί μιας επικής θεατρικής αφήγησης που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Αμφιάραου. Το έργο έχει προσαρμοστεί στο θέατρο σε μεγάλη παραγωγή με εικοσιπέντε ηθοποιούς, ειδικά για να ανεβαστεί από την Ομάδα ΡΟΔΑ. Παρουσιάστηκε στο κοινό για πρώτη φόρα το 2002 στο θέατρο “Πειραιώς 131” στην Αθήνα και αργότερα ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη καθώς και σε αρκετά θεατρικά Φεστιβάλ.
Η παραγωγή του Αμφιάραου είναι αντίστοιχη των άλλων της ΡΟΔΑ, με ζωντανή μουσική και εντυπωσιακά κουστούμια, εφάμιλλη του τρόπου που ανεβάστηκαν το μεσοποταμιακό έπος Γκιλγκαμες και το ινδικό Ραμαγιάνα, παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε ειδησεογραφικά ρεπορτάζ στο διεθνές κανάλι CNN.
Θεατρικό έργο του Δημήτρη Περετζή σε δέκα σκηνές και σκηνοθεσία της Μαρίας Περετζή.
